به گزارش آینه فردا به نقل از فراز، پس از تایید حکم اعدام برای متهم ردیف اول پرونده و سپس حکم ۳۴، ۳۳ و ۸ سال حبس برای دیگر متهمان، مونا مهرجویی فرزند مقتولان در پستی در اینستاگرام خود نوشت: «در رابطه با پرونده قتل پدر و مادرم حکم متهمان صادر شده است. من و خانواده‌ام درخواست اعدام نداریم.» از طرف دیگر وکلای خانواده مهرجویی وجود ابهام‌ها در پرونده را مطرح کردند و نوبان فشندی یکی از وکلا در همین زمینه گفت: «اعدام یا قصاص یکی از این چهار متهم هم طبیعتا کمکی به حل این معما نمی‌کند، بلکه امکان دارد این موضوع را مبهم‌تر و پیچیده‌تر هم بکند؛ به همین خاطر خواسته آنها قصاص نیست، چون روند رسیدگی به این پرونده از نظر ما به شکل جامع و کامل صورت نگرفته و نقایص و اشکالات متعدد وجود دارد که قبلا ادله و مستندات آن در لوایح نوشته شده و در مصاحبه‌های قبلی هم مختصری از آن تشریح شده است.»
همچنین احتمال وجود آمر یا آمران نیز در این قتل مطرح شده است. اما این اظهارات که گویی برای تبرئه قاتلان افغانی مهرجویی مطرح می‌شود، هیچ اشاره‌ای به آخرین سخنان و پست‌های وحیده محمدی‌فر همسر مهرجویی ندارد.
بعد یه سری می‌گن نژادپرستی…
شادروان محمدی‌فر به وضوح از تهدید به قتل از سوی کارگر سابقشان پیش از قتل سخن گفته بود. یک هفته قبل از وقوع جنایت، یعنی ۱۵ مهر ماه، وحیده محمدی‌فر همسر مهرجویی پستی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد و نوشت کسی که «لهجه ایرانی» نداشته شبانه به خانه‌ای حمله کرده و اگر در را در لحظه آخر قفل نمی‌کرده، معلوم نبوده چه اتفاقی رخ می‌داده است. او نوشت: «من همسر داریوش مهرجویی پیشکسوت هنر مملکت آیا باید از طرف یک بیگانه تهدید بشم با چاقو؟ بعد یه سری می‌گن نژادپرستی؟ کمپین تشکیل می‌دین؟…» در این پست او به وضوح از وجود اتباع خارجی در شهرک خود گلایه دارد و به صورت ضمنی گفته که پس از مطرح کردن این گلایه با فشار و هجمه اطرافیانی که احتمالا طرفدار حضور اتباع خارجی در ایران هستند روبه‌رو شده است. این موضوع در آخرین مصاحبه محمدی‌فر با روزنامه «اعتماد» نیز مطرح شده است. با این حال کسانی به او برچسب «نژاد پرستی» زدند، غافل از اینکه این تهدید‌ها به زودی به سلاخی کارگردان سرشناس سینمای ایران و همسر او یعنی مرحوم محمدی‌فر ختم می‌شود.
تقلیل ابعاد یک جنایت به ژستهای حقوق بشری
به نظر می‌رسد حالا اظهارات صریح مرحوم محمدی‌فر قبل از به قتل رسیدن، به دست فراموشی سپرده شده و همان کسانی که به او برچسب نژادپرستی می‌زدند امروز در حال تقلیل این جنایت فجیع به کارزاری حقوق بشری علیه حکم اعدام هستند. البته این درست است که با اعدام نه چرخه خشونت پایان پیدا می‌کند و نه جنایت‌های اتباع خارجی در ایران پایان می‌یابد. حتی اعدام ممکن است نوعی تقلیل‌دهی در رسیدگی به این پرونده و ابعاد آن باشد و ماجرا را به شکلی صوری فیصله دهد. چراکه رد خون داریوش مهرجویی کارگردان فقید سینمای ایران و همسرش در شرایط عادی باید گریبان اتباع غیرمجاز را بگیرد و مطالبه‌ای همه‌جانبه برای اخراج آنها پدید آورد. حالا، اما این ماجرا به «اعدام» یا «نه به اعدام» کریم متهم ردیف اول پرونده تقلیل پیدا کرده و رد خون مهرجویی در حال پاک شدن است. در واقع به نظر می‌رسد که چهره‌های مطرح، بیش از آنکه مطالبه‌ای در راستای مطالبات مرحومه محمدی‌فر مطرح کنند تا بلکه از فجایع مشابه جلوگیری شود، مشغول ژستهای حقوق بشری خود هستند. چنانچه از مستندات برمی‌آید، مرحوم محمدی‌فر با مطالبه و دغدغه عمومی درباره جمعیت فزاینده اتباع غیرمجاز در ایران همراه بود و مطالبات به حقی چون «نه به اعدام» نباید موضوع اصلی این جنایت را به محاق ببرد.
