استایل بوهمین با لهجه ایرانی + عکس

به گزارش آینه فردا، بوهمین دیگر فقط قصه‌ی کولی‌های پاریس نیست. حالا در ایران، به زبان سوزن‌دوزی بلوچ، بافت ترکمن،

و زیورآلات نقره‌ی قاجاری حرف می‌زند.

سبکی که در تابستان ۱۴۰۴، به یکی از تلفیق‌های چشمگیر «مد و میراث» بدل شده است.

 از حاشیه تا مرکز؛ فشن بر دوش قومیت‌ها

در دل کوه‌های کردستان، دشت‌های لرستان، ساحل گیلان و کویر سیستان، نقش‌مایه‌هایی زندگی می‌کنند که حالا، در

استایل بوهو، از روستاها به خیابان‌های شهر آمده‌اند. فرم و رنگی که پیش‌تر محلی بود، امروز شهری و جهانی شده است.

 رنگ‌ها؛ از خاک تا آسمان

پالت بوهمین ایرانی با الهام از طبیعت اقوام شکل گرفته: زرشکی، زیتونی، آبی لاجوردی، خردلی و قهوه‌ای خاکی. این

رنگ‌ها نه‌فقط با فصل، که با بافت بومی و حس نوستالژیک ما پیوند دارند.

فرم؛ آزاد، بی‌ساختار، لایه‌لایه

هیچ چیز در بوهو ساختار بسته ندارد.

مانتوهای گشاد، شال‌های منگوله‌دار، شلوارهای راسته و دامن‌های بلند، همه طوری طراحی می‌شوند که بدن را آزاد

بگذارند و فرم را به حرکت بسپارند.

اکسسوری؛ فرهنگِ قابل حمل

در استایل بوهمین، اکسسوری فقط تزئین نیست، بلکه بخشی از روایت شخصی است.

گوشواره‌های نقره‌کاری شده، کیف‌های قلاب‌دوزی‌شده، گردنبندهای سکه‌ای یا نمادین، همه تکه‌هایی از تاریخند که روی

دوش یا گوش ما بازخوانی می‌شوند.

قدم‌زدن با تاریخ روی سنگفرش امروز

بوهو ایرانی، به‌جای تقلید از استایل‌های جهانی، به سراغ گذشته‌ی خودمان رفته و آن را در قالبی تازه تعریف کرده است.

پوششی که در آن ریشه، هویت، و روایت با هم راه می‌روند.

بوهو؛ لباس نیست، زندگی‌ست

بوهمین‌بودن یعنی آزادی، سادگی، جسارت. یعنی انتخاب فرم‌هایی که نه برای تأثیرگذاری بیرونی، بلکه برای بیان درونی پوشیده می‌شوند. این استایل، اعتراض آرامی است به یکدستیِ مد صنعتی، و دعوتی است به بازگشت به خویش.