به گزارش آینه فردا، هانری رنه دالمانی در سفرنامه ی خود در پیرامون اختلاس می نویسد: «در مواقعی که شاه به فکر انجام کارهای عام المنفعه می افتد. می خواهد مثلا به اصلاح جاده ای بپردازد و یا پلی در روی رودخانه ای بسازد. مبلغی که برای این کار منظور شده و از خزانه ی دولتی بیرون آمده است. به محض این که به دست کارمندان دولتی می رسد. در هر مقام و درجه ای که هستند مقداری از آن برمی دارند. به طوری که چون به دست عامل اجرا رسید، قابل آن نیست که اقلا آغاز به کار کند.»
منبع:تاریخ اجتماعی ایران، مرتضی راوندی، جلد چهارم، ص۳۸۵
