سه شرط تهران برای بازگشت به میز مذاکره با واشنگتن فاش شد
در شرایط کنونی این ایران است که بیش از همه باید از مذاکره با طرف اصلی یعنی امریکا استقبال کند. بالاخص به این دلیل که ترامپ ظاهرا خودش را کنار کشید و گفت ما دیگر کاری نداریم اما اگر ایران بخواهد برای مذاکره آماده‌ایم!
اما ایران در رایزنی‌های خود با تروییکای اروپایی برای فراهم شدن شرایط مذاکره با امریکا سه شرط قرار داده است: امریکا باید اعتماد ایران را جلب کند، از مذاکره برای دستورکارهای پنهان مانند اقدام نظامی استفاده نکند و حقوق ایران را تحت معاهده «ان‌پی‌تی» شامل غنی‌سازی، به رسمیت بشناسد.
این سه شرط بیشتر سه خصوصیت صفت گونه دارد. اینکه امریکا باید اعتماد ایران را جلب کند بیشتر پاسخ به شرایط امریکاست که اقدامات پنهانی ایران منجر به صدور قطعنامه‌ها و نیز افزایش غنی‌سازی با عبور از محدودیت‌ها را موجب بی‌اعتمادی به ایران دانسته بود. اکنون در شرایط پس از جنگ آن موضوع عملا منتفی است و امریکا هم جز سوگند خوردن ابزاری برای اعتمادسازی ندارد.
شرط دوم ناظر بر وارد کردن این اتهام به امریکاست که درحالی که با ایران در حال مذاکره درباره غنی‌سازی بود، موجب شد که ایران با اعتماد به امریکا از حمله اسراییل غافلگیر شود. امریکایی‌ها منکر چنان اغفالی هستند و می‌گویند ما اولتیماتومی ۶۰ روزه داده بودیم که به پایان رسید و ضمنا مقامات ایرانی پیش از آن اعلام کردند که غنی‌سازی و صنعت دفاعی ایران قابل مذاکره نیست. تصور نمی‌رود این شرط نیز عملا مانع مذاکره شود.
شرط سوم یعنی پذیرش حق قانونی غنی‌سازی در محدوده صلح آمیز معاهده ان‌پی‌تی نیز در وضعیت کنونی سایت‌ها می‌تواند عجالتا منتقی باشد و اگر مذاکره با امریکا آغاز شود، می‌تواند یکی از موضوعات مورد مذاکره وتوافق باشد، زیرا با وجود سرسختی ترامپ در ممنوعیت غنی‌سازی صلح‌آمیز محروم کردن ایران از یک حق قانونی بین‌المللی اعتبار ان‌پی‌تی را نیز نقض می‌کند.
لذا می‌توان خوشبین بود در صورتی که رایزنی‌ها با سه کشور اروپایی سریعا و با درک شرایط ایران ادامه یابد، با لحاظ کردن شروط سه‌گانه ایران برای امریکا ازسرگیری گفت و گوهای نهایی تهران و واشنگتن را محتمل دانست، زیرا دیگر زمان برای آن‌گونه گفت‌وگوهای کشدار با وقوع جنگ و خطر تکرار آن منتفی شده است.
در شرایط کنونی ایران از سفر احتمالی معاون دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران خبر داده، گرچه آن را سفری مشروط و محدود به شروط دانسته، اما همزمان رافائل گروسی نیز مدعی همکاری فنی تهران و نهاد پادمانی شده است، از این رو و خصوصا با موازی بودن این سفر با رایزنی‌ها با تروییکای اروپایی و هشدار دوجانبه ویرانگری جنگ به ایران و به اسراییل، می‌توان به چشم‌انداز تعامل تهران و این نهاد ناظر بین‌الملل امیدوار بود، در غیر این صورت دعوتی انجام نمی‌شد.
این دیدار را می‌توان روزنه‌ای به موافقت با غنی‌سازی در محدوده قانونی و زیر نظارت آژانس دانست.
