شهرداری تهران در مسیر تخریب بناهای قدیمی؛ یادآور دوره احمدینژاد
با آمدن مدیریت جدید در شهرداری تهران و شیوه کار غیر اصولی و تخریب هر آنچه از مدیریتهای پیشین مانده بود، شرایط در شهرداری منطقه 12 هم عوض شد و حالا هر روز خبری از حمله نیروهای شهرداری به ساختمانهای قدیمی و ارزشمند یا صدور مجوزهای تخریب بافت تاریخی تهران به گوش میرسد.
به گزارش آیینه فردا به نقل از روزنامه اعتماد، متاسفانه عدهای بر مسندهای مدیریتی مانند شهرداری تهران نشستهاند که مطلقا فاقد دید تاریخی و فرهنگی هستند. تاریخ را نخوانده و نمیدانند و نگران هم نیستند که بعدا درباره آنها و خطاکاریشان در تخریب شهر تهران و مدیریت نادرستشان که منجر به زشت شدن و آلوده شدن این شهر شد، چهها خواهند گفت. بالاتر از این، شیوه نادرست مدیریت آنها چه تاثیر مخربی بر روان و روحیه مردم در این شرایط میگذارد و چطور آنها را ناامید و افسرده میکند. شهرداری به جای لجبازی با مردم و اصرار بر تحمیل سلیقه خاص مدیرانش میتواند نقشی بسیار واقعی و پررنگ در بهبود کیفیت زندگی شهروندان بر عهده بگیرد. شعار دادن و شعارها را با فونت بزرگ بر بیلبوردهای چند میلیاردی در معرض دید شهروندان گذاشتن درمان هیچ دردی نیست.
نگاه مدیران فعلی شهرداری به مقوله شهر و شهروندی، نگاهی است که محور آن رفاه و بهبود کیفیت زندگی نیست. آنها برای شهر هم ارزشی قائل نیستند، فضاهای فرهنگی و بوستانها و دیگر امکانات شهری را هم فقط وسیلهای برای ترویج سلیقه خود میبینند. همسن و سالهای من به خوبی به یاد دارند که دوره شهرداری کوتاهمدت آقای احمدینژاد عینا همین شیوه در اداره شهر اعمال شد و نتیجهاش خسارتهایی است که برای سالیان متمادی بر دوش تهران و شهروندانش افتاده. نابودی کوچهباغهای شمال تهران، ساخت و ساز گسترده در مسیر کریدور باد و نابودی فضاهای شهری و از کار انداختن فرهنگسراها ازجمله نتایج مدیریت چند ماهه بر شهر تهران بود.دورهای پر از ادعا و پر از شعار و البته پر از تخریب و مقابله با خواست مردم. اصرار شهرداری در بنا کردن مسجدی در حریم تئاترشهر در آن تاریخ، تبدیل به مسالهای مهم شد و لجبازی مدیران شهرداری سرانجام نتیجه داد و این مسجد بنا شد.
اما نتیجه حاصل از این اقدام چه بود؟ آیا نمیشد این مسجد را در نقطهای دیگر برپا کرد و به تقابلها دامن نزد؟ مدیریت به همان شیوه در این دوره شدت و حدت بیشتری داشت و دارد، اما جامعه مدنی زنده و پویای ایران و احساس مسوولیت شهروندان مانعی جدی برای تخریبگران است.
جامعه مدنی ایران، یعنی شبکهای از شهروندان ایرانی که بر مفهوم شهروندی و حقوق و مسوولیتهای آن واقف هستند که در بین کشورهای منطقه و همتراز و بلکه کشورهای توسعه یافته هم کمنظیر است. مسوولان باید شکرگزار این میزان از آگاهی و حساسیت نسبت به میهن باشند و به جای مقابله و لجبازی گام در راه بهبود کیفیت زندگی و رفاه مردم شهر و کشورشان بردارند.
