علت اصلی توقیف سووشون که شاید خیلی منطقی نبود
توقیف سریال «سووشون» و خارج شدن کامل پلتفرم نماوا از دسترس، یکی از پرحاشیه‌ترین اتفاقات این روزها بوده است.
به گزارش آینه فردا به نقل از تابناک؛ فارغ از این‌که چه نهاد یا سازمانی در این مورد تصمیم‌گیرنده نهایی بوده، آن‌چه برای
مردم مهم است یک چیز است: این تصمیم چقدر منصفانه، منطقی و به نفع مخاطب بوده است؟
بیایید واقع‌بین باشیم؛ اگر سریالی از خط قرمزها عبور کرده، طبیعتاً باید درباره آن بررسی و تصمیم‌گیری شود. اما آیا تنها راه
برخورد، بستن کل یک پلتفرم است؟ آن‌هم در شرایطی که هزاران نفر از آن استفاده می‌کنند، اشتراک خریده‌اند، و ده‌ها
پروژه در حال تولید یا پخش روی همان پلتفرم فعال است؟ مگر می‌شود به خاطر یک قسمت از یک سریال، همه‌چیز را با
خاک یکسان کرد؟
پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی هم، مثل هر رسانه‌ی دیگری، ممکن است گاهی خطا کنند؛ اما جریمه یک اشتباه محدود،
نباید حذف کامل باشد، مخصوصاً در شرایطی که یک سر این کلاف درهم‌پیچیده، به نفع و ضرر مادی و معنوی کاربران مرتبط
است.
کسی که با هزینه شخصی اشتراک نماوا را خریده، حالا نه‌فقط پولش هدر رفته، بلکه نسبت به کل ماجرای پلتفرم‌های
داخلی هم بدبین شده است.
این یعنی یک ضربه معنوی و ذهنی که به‌سادگی قابل جبران نیست.
امروز نماوا به خاطر یک سریال توقیف می‌شود
از طرف دیگر، این تصمیم یک پیام نگران‌کننده هم دارد: اگر امروز نماوا به خاطر یک سریال توقیف می‌شود، فردا ممکن است
پلتفرم دیگری به خاطر یک فیلم یا حتی یک جمله دچار همین سرنوشت شود.
این یعنی ناامنی در فضای تولید محتوا، بی‌اعتمادی در میان کاربران و عقب‌رفتن پروژه بومی‌سازی رسانه‌ها که سال‌ها
برایش تلاش شده است.
جالب این‌جاست که هم‌زمان با این اتفاق، سریال‌هایی مثل «تاسیان» در فیلیمو که فضای مشابهی دارند، بی‌سر و صدا
ادامه پیدا می‌کنند.
یا برنامه‌هایی مثل «جوکر» که بارها مورد نقد فرهنگی جدی قرار گرفته‌اند، همچنان پخش می‌شوند.
اگر قانون و نظارت هست، باید برای همه یکسان باشد و فیلتر شدن نماوا چیزی نیست جز یک تصمیم سلیقه‌ای دیگر که
متاسفانه در فضای رسانه‌ای در حال تبدیل شدن به یک رویه است.
تناقض در اجرای قانون، بزرگ‌ترین عامل بی‌اعتمادی عمومی است و قانونی که به صورت دلبخواهی اعمال شود، فرق
چندانی با بی‌قانونی ندارد.
این ماجرای تلخ، از زاویه‌ای دیگر هم قابل تأمل است. رییس‌جمهور کشور بارها به صراحت گفته که مخالف فیلترینگ بی‌رویه است.
در همین مدت، واتسپ و چند پلتفرم دیگر رفع فیلتر شدند تا کمی فضای اعتماد و تعامل باز شود.
حال پرسش اصلی این است که در فضایی که با مشقت و احتیاط، نرم‌نرمک به سمت باز شدن و اعتمادسازی در حرکت
است، چطور یک پلتفرم داخلی پرطرفدار به این راحتی از دسترس خارج (بخوانید فیلتر) می‌شود؟
واقعیت این است که حذف و توقیف، ساده‌ترین و در عین حال پرهزینه‌ترین راه ممکن است.
اعلام جنگ به مخاطبان
حتی اگر این اقدام به قصد زهر چشم گرفتن از گردانندگان پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی بوده و خیلی زود رفع شود، باز
هم نوعی اعلام جنگ به مخاطبانی است که در سال‌های اخیر به مرور با تماشای سریال‌های ایرانی خو گرفته‌اند.
در دنیای امروز، گفتگو، شفافیت و اصلاح باید جایگزین برخوردهای یک‌طرفه و شتاب‌زده شود. پلتفرمی اگر اشتباه کرد، باید
پاسخگو باشد، توضیح بدهد، خودش اصلاح کند و در صورت لزوم جریمه شود؛ نه این‌که به‌طور کامل از دسترس خارج شود.
ماجرای «سووشون» و نماوا، فقط یک پرونده رسانه‌ای ساده نیست؛ بلکه یک آزمون بزرگ است برای شیوه حکمرانی
فرهنگی در ایران. آزمونی که فعلاً نمره خوبی دریافت نکرده است.
