به گزارش آینه فردا؛ خبرآنلاین نوشت: خلبانان نیروی هوایی چین (PLA Air Force) جزئیاتی را در مورد حادثه‌ای ارائه کرده‌اند که طی آن، جنگنده‌های J-۱۶ برای رهگیری و بیرون راندن دو جنگنده پنهانکار خارجی در نزدیکی آب‌های ساحلی چین اعزام شدند. اگرچه نوع دقیق جنگنده متخاصم مشخص نشده، اما گزارش رسانه‌های محلی می‌گوید که این هواپیما تاکنون در نزدیکی آب‌های ساحلی چین ظاهر نشده و استقرار رایج F-۳۵ در نزدیکی قلمرو چین، این احتمال را بسیار قوی می‌کند که هواپیمای مورد نظر، F-۲۲ رپتور نیروی هوایی ایالات متحده بوده باشد.
روایت خلبان چینی از رهگیری
این حادثه توسط خلبان لی چائو بازگو شد. او خاطرنشان کرد که جنگنده پنهانکار خارجی قصد آشکاری برای قطع مسیر و تحریک ما داشت و مستقیماً به سمت دو هواپیمای ما در حرکت بودند. او افزود: «آب‌های سرزمینی ما پشت سرمان بود و آنها داشتند به ما نزدیک می‌شدند، بنابراین مجبور بودیم به جلو برویم.»
J-۱۶ و جنگنده پنهانکار خارجی در یک سری مانورها درگیر شدند. لی به یاد می‌آورد که توانست یک مانور بَرِل رول (چرخش بشکه‌ای) انجام دهد و به صورت واژگون بر فراز یکی از هواپیماهای نزدیک پرواز کند، به طوری که کابین خلبان او تنها ۱۰ تا ۱۵ متر با آن فاصله داشت. او افزود: «پس از اتمام این مانور، من به طور همزمان هر دو هواپیما را قفل کردم و هر دو جت خارجی در نهایت منطقه را ترک کردند.»
J-۱۶: ستون فقرات غیرپنهانکار نیروی هوایی چین
J-۱۶ در کنار جنگنده نسل پنجم J-۲۰، ستون فقرات ناوگان رزمی چین را تشکیل می‌دهد و نزدیک به ۴۰۰ فروند از آن در حال خدمت است. اگرچه این جنگنده نسل چهارم فاقد قابلیت‌های پنهانکاری است، اما ثابت کرده که در طول رزمایش‌ها قادر به مقابله با J-۲۰ است و از راداری بهره می‌برد که به طور گسترده به عنوان قدرتمندترین رادار در بین هر هواپیمای جنگنده شناخته می‌شود.
نقاط ضعف F-۲۲ در مقابل J-۱۶
F-۲۲ در تعداد محدودی توسط نیروی هوایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرد و تقریباً ۱۸۰ فروند از آن در حال خدمت است. این جنگنده از دهه ۱۹۸۰ به عنوان یک پلتفرم اختصاصی برای برتری هوایی توسعه یافت و در حالی که هنگام اولین پروازش در سال ۱۹۹۰ پیشرفته بود، توسعه آن بیش از ۱۵ سال به طول انجامید و در نهایت در دسامبر ۲۰۰۵ وارد ناوگان شد. مشکلات قابل توجهی در طراحی، به ویژه در مورد تعمیر و نگهداری و برد بسیار کوتاه آن، منجر به توقف تولید در سال ۲۰۱۱ شد، پیش از آنکه تولید به ۲۵ درصد از تعداد برنامه‌ریزی شده برسد.
قابلیت‌های هوا به هوای F-۲۲ نه تنها در مقابل جنگنده‌های نسل پنجم جدیدتر مانند J-۲۰ و F-۳۵، بلکه در مقابل برخی از جنگنده‌های نسل چهارم توانمندتر مانند J-۱۶ و F-۱۵EX، به طور فزاینده‌ای عقب مانده است. نبود پیوند داده مدرن، وجود رادار قدیمی و ناتوانی در درگیری با اهداف در زوایای خارج از محور دید بالا (high off boresight angles)، از مهم‌ترین محدودیت‌های این جنگنده پنهانکار هستند که می‌توانند آن را در برابر J-۱۶ و سایر جنگنده‌های مدرن، در موضع ضعف قابل توجهی قرار دهند.
