از ژوستین تا هراکلیوس: گنجینه‌ای که تاریخ بیزانس را بازنویسی می‌کند + عکس
گنج طلای بیزانسی، پرده از روزهای پایانی یک شهر باستانی مسیحی برداشت.
به گزارش آینه فردا به نقل از ancient-origins، کشف چشمگیر ۹۷ سکه طلای بیزانسی و مجموعه‌ای از جواهرات نفیس، نوری تازه بر فصل پایانی پرماجرای یک شهر باستانی مسیحی در نزدیکی دریاچه طبریه انداخته است. این گنج خارق‌العاده که توسط باستان‌شناسان دانشگاه حیفا در شهر باستانی هیپوس (سوسیتا) کشف شده، یکی از بزرگ‌ترین گنجینه‌های بیزانسی کشف‌شده در خشکی‌های اسرائیل به‌شمار می‌رود.
گنج اضطراری در دوران آشوب
به گفته دکتر مایکل آیزنبرگ، سرپرست مشترک کاوش، این گنج احتمالاً در حدود سال ۶۱۴ میلادی پنهان شده، زمانی که ارتش ساسانی ایران در حال پیشروی در فلسطین بیزانسی بود. سکه‌ها بازه‌ای نزدیک به یک قرن را در بر می‌گیرند—از دوران امپراتور ژوستین اول (۵۱۸–۵۲۷ میلادی) تا آغاز سلطنت امپراتور هراکلیوس (۶۱۰–۶۱۳ میلادی). نکته جالب توجه، کشف بقایای کیسه پارچه‌ای اصلی است که این اشیای گران‌بها در آن نگهداری می‌شده‌اند.
در میان سکه‌ها، یک «ترمیسیس» بسیار نادر نیز یافت شده که احتمالاً در قبرس و در جریان شورش هراکلیوس علیه امپراتور فوکاس در سال ۶۱۰ ضرب شده است. این دومین نمونه از چنین سکه‌ای است که تاکنون در اسرائیل کشف شده و از نظر تاریخی ارزش بسیار بالایی دارد.
گنجینه‌ای در دل زباله‌های باستانی
این کشف به‌طور کاملاً تصادفی رخ داد؛ اپراتور دستگاه فلزیاب، ادی لیپسمن، هنگام بررسی منطقه‌ای میان دو دیوار، با سیگنالی غیرعادی مواجه شد. او به Ynetnews گفت: «دستگاه دیوانه شد! باورم نمی‌شد، سکه‌های طلا یکی‌یکی ظاهر می‌شدند.» تیم کاوش بیش از ۲۶ سال است که در هیپوس مشغول حفاری است، و این کشف بی‌سابقه را نقطه عطفی در فعالیت‌های خود می‌دانند.
میراث یک زرگر
تنوع جواهرات کشف‌شده نشان می‌دهد که این گنج ممکن است متعلق به یک زرگر ثروتمند بوده باشد. ده‌ها قطعه گوشواره طلایی، تزئین‌شده با مروارید، سنگ‌های نیمه‌قیمتی و شیشه، مهارت بالای صنعتگران بیزانسی را به نمایش می‌گذارد. دکتر آرلتا کووالفسکا درباره کیفیت این آثار گفت:
«ظرافت کار، ترکیب سنگ‌های نیمه‌قیمتی و مروارید واقعاً چشمگیر است. امیدوارم زرگران امروزی این زیبایی را بازآفرینی کنند.»
فصل پایانی یک شهر
در دوران بیزانس، هیپوس یکی از مراکز مهم مسیحیت بود و هفت کلیسای فعال با چشم‌اندازی به دریاچه طبریه داشت. موقعیت استراتژیک این شهر باعث شد در قرن هفتم میلادی، در برابر حمله ایرانیان و سپس فتح اسلامی، آسیب‌پذیر باشد—تحولاتی که چهره سیاسی و مذهبی منطقه را دگرگون کرد.
این گنج طلایی، نمادی از شکوه دوران بیزانس، لحظات پایانی یک جامعه مسیحی پررونق را ثبت کرده؛ گنجینه‌ای که پس از ۱۴۰۰ سال، با کمک شانس و باستان‌شناسی مدرن، دوباره به روشنایی تاریخ بازگشته است.
