متن احساسی الهام پاوه‌نژاد درپی حملات وحشیانه اسرائیل

به گزارش آینه فردا به نقل از  ورزش سه، بسیاری را ترک کردندبسیاری پیام دادن هنوز بسیاری پیام میدن زودتر از شهر

خارج شو امادر خانه با ساکی بسته، پای اخبار و نت درحال قطع و وصل نشستم و دلم با هر صدایی که میاد می‌لرزه و یاد

جمله‌ی معروف ما بچه های جنگ دهه شصت می‌افتم که محمد یعقوبی هم در نمایشنامه زمستان ۶۶ ازش به تلخ و

شیرینی یاد کرده بود:« زد … اینجا نخورد… خداراشکر !!! »اول باید پیام به دخترم بدم که مثل تمام عزیزان دور از وطن ثانیه

ثانیه قلبش با لرزش‌های اینجا می‌لرزه…بگردم دور همتون که می‌دونم چقدر بیرون آتش بسیار سخت‌تر از داخل آن بودنه..

بعد سرچ کنم همه‌ی خبرا و‌ توییت ها را و بعد بر اساس منطقه احتمالی تند تند پیامک بزنم یا تلفن کنم و احوالپرس

کسانی باشم که می‌دونم در اون منطقه یا نزدیکش بودند! من کودکی و نوجوانی در جنگم را دوباره تکرار می‌کنم!قلبم هربار

با هر ساختمانی که آوار میشه ویران‌تر میشه قلبم با هر اسم و عکس بی‌گناهی که نوار سیاه خورده ، داغ‌دار میشه…ولی

آرزو می‌کنم اتفاقا این نمایشِ کابوس‌وار زودتر تمام بشه. امید دارم که دوباره بیاد روزی که برم ایرانشهر تاتر ببینم، علیرضا

اونجا باشه و بهم بگه برو از این راه دوباره بیا… دوربینش رو دربیاره و نگاه منو به جایی که دوست دارم ثبت کنه…من دوباره

در این شهر عزیز ، راه خواهم رفت و عاشقانه‌ نگاهتون می‌کنم و بهتون میگمچقدر دوست‌تون دارم هم‌وطن، هم‌شهری،

عزیزِ من….حتی اگه شما منو نبینید….تهران… هفت صبح سه شنبه ۲۷ خرداد ۴۰۴.پ.ن: اگر به هر دلیلی هنوز تهران

هستید، نترسید من هم هنوز در این شهر نفس می‌کشم و دل‌نگران نفس تک‌تک تون هستم..دم همه‌ی عزیزان که

هرجوری و به هر شیوه که می‌تونند در حال کمک کردن / امید و دلگرمی دادن هستند، گرم….خطر از همه دور باشه